In 1867 componeerde Johann Strauss de wals “An der schönen blauen Donau”. Jaren later is naar aanleiding van deze compositie een sprookje ontstaan, waarin verklaard wordt hoe de Donau zo blauw is geworden.
In dit sprookje werken baby’s en dieren samen. De opbouw beeldt uit dat men, na gedane arbeid, op de blauwe Donau vaart in bootjes in de vorm van boombladeren, voorzien van lampions in de gestalte van bloemen. Een bootje wordt voortbewogen door twee zwanen een volgend bootje door twee vlinders. Voor ze aan het karwei beginnen worden de baby’s op een grappige wijze door een konijn uit hun slaap gewekt.
Om de “hoofdopbouw” heen is uitgebeeld hoe de Donau met behulp van planten zoals paddestoelen, bloemkelken en blauwe vruchten wordt gekleurd, daarbij geholpen door een fee.