Gebouwd van 1973 tot heden

We willen een versierde wagen bouwen, maar weten niet hoe! Onder die noemer stapten de leden van de Beltrumse KPJ op een najaarsavond in 1972 de woonkamer van de familie Te Brake (Koerboom) binnen. De verwanten van KPJ-lid Marianne hadden een fraaie staat van dienst op wagenbouwgebied en zou de KPJ-ers prima op gang kunnen helpen. De plattelandsjongeren werden niet alleen warm ontvangen, maar kregen ook alle medewerking. Klap op de vuurpijl was dat de meeste bouwers van de groep Koerboom, die enkele jaren daarvoor was gestopt, zich bij de KPJ aansloten. Aan de start van het corso in september 1973 verscheen dan ook de creatie L’amour de troubadour van de nieuwe groep KPJ/Te Brake.
.

Groepshistorie

Twee jaar na hun première presenteerde de groep een Vikingschip als versierde wagen en veranderde gelijk de groepsnaam in De Vikings. Het enorme schip waarmee ze door de Beltrumse straten trokken, zorgde voor flink wat opspraak. De mast van het schip was zo hoog, dat de bouwers deze tijdens de optocht moesten laten zakken; het gevaarte kon niet onder de bomen bij de Hassinkhof door. De zestien bouwers die op het schip als noorman figureerden hadden enorme lol, maar kregen de mast vervolgens niet meer overeind. Gelukkig boden andere wagenbouwers de helpende hand. De problemen met het Vikingschip resulteerden wel in een wijziging van het reglement: voortaan gold een maximumhoogte van vijf meter. Het aanpassen van het reglement had tot gevolg dat er donderdagavond van elke groep wagenbouwers afgevaardigden moesten helpen het corsopark (aan de Haarstraat) in te richten. Bij de entree werd er touw gespannen op de afgesproken hoogte. Toen het kermiscomité even niet oplette, werden de palen snel een halve meter omhoog gehaald. Zo, nu hadden de groepen weer wat meer speelruimte Ook ging er vaak een delegatie wagenbouwers met een kettingzaag Beltrum door om laaghangende takken te verwijderen. Zo werd een ongehinderde doorgang verzekerd. Dit zijn voorbeelden van de saamhorigheid onder de wagenbouwers.

Wagenbouwen staat garant voor gezelligheid, een gemoedelijke sfeer, saamhorigheid, hard werken en goed eten en drinken. Zeker in het laatste weekend. De Vikings gaan de honger al in de beginjaren te lijf met soep, boerenkool met worst en vla of yoghurt na. Als een echte familie schuiven ze samen aan tafel. Ook tijdens de kermis is samen eten het motto. Dan is niet de bouwlocatie bij de familie Geverinck, maar het eetzaaltje bij Spilman het Vikingdomein. Op maandag ging de groep steevast op de wagen naar Halfweg, waar Jan Halfweg het café als Vikinghuis had ingericht. De GTW-bus bracht de bouwers voor een gulden per persoon netjes terug naar Beltrum. De Vikings zijn een hechte én een actieve groep. Zo deden de leden altijd mee aan volleybal- en voetbaltoernooien en gingen de bouwers eind 70-er, begin 80-er jaren voor hun jaarlijkse feestavond op de fiets naar Beneman in Vragender. Dat bij veel fietsen de verlichting niet in orde was, merkte de politie tijdens de terugweg ook op. Een groep van zo’n veertig personen bekeuren, was echter geen doen voor de Hermandad. De mededeling om voorzichtig door te fietsen was alles wat de bouwers tijdens die controle te horen kregen. Nog geen twee minuten later duikelde een groot aantal wagenbouwers op kop de sloot in. Het was wel erg donker…

In 1979 verschenen De Vikings met de wagen 1001 nacht op het toneel. Het was een kleine wagen, die door veertien slaven werd voortgetrokken. De Vikings hadden zich voor deze gelegenheid mooi bruin geschminkt en passend gekleed. De sfeer onder de slaven was erg losjes. Zo losjes dat op maandagochtend, tijdens de tweede rondgang, één van de slaven bij winkel Ribbers in een veewagentje werd gedropt. Een slaaf voor de handel. Vikings zijn soms ruw. Zo ruw dat de plaktafel na een onbenulligheid in brand vloog. Een legerjas – in de jaren zeventig populair bij de langharige jongeren – was het gereedschap om de vlammen te doven. Een aantal jaren hadden ze in de hoek een kinderwagentje staan. Een mooie surfplank. Het was woensdagavond voor de kermis en het zeil was al voorgelijmd. Aan de grote wagen stak een stuk betonijzer uit en dat moest even met de slijpkop verwijderd worden. Een vonkje zette het voorgelijmde zeil in lichterlaaie. Snel ingrijpen met een brandblusser voorkwam groter leed. De eerste jaren verliep het wagenbouwen – zeker in het laatste weekend – lang niet altijd even voorspoedig. Dingen die nog niet af waren, een tekort aan bloemen, verkeerde kleuren en slaaptekort zorgden regelmatig voor stress. Eén jaar waren de bouwers zelfs de sleutel van de trekker kwijt; de bouwlocatie was die middag te klein. Stress heeft inmiddels plaatsgemaakt voor routine. Bij De Vikings wordt ontspannen gebouwd.

Maanden had de groep in 1981 gebouwd aan de wagen “Blokkendroom’ Dit was een toppertje. De wagen – gemaakt van veel hout en dus loodzwaar – zakte zondagochtend op weg naar Beltrum echter door de vooras en stond midden op de Grolseweg stil. Paniek alom. Smid Harrie Pierik bleef de rust zelve en kroop in zijn zondagse pak onder de wagen. Na de schade te hebben opgenomen, haalde Harrie uit zijn werkplaats een as en plaatste deze onder de wagen. Even later kon de reis verder en was de creatie nog net op tijd in het corsopark voor de keuring. De Blokkendroom viel net niet in duigen, en werd zelfs derde.
Tot ongeveer begin 80er jaren waren het vooral wagens van hout. Maar geleidelijk kwam het ijzerwerk en papier-maché opzetten. We kunnen ons de tijd van `high` worden van de lijm nog herinneren. Zeker in het begin kwam het voor dat er af en toe iemand even naar buiten afgevoerd moest worden, omdat de lijmdampen een verkeerde uitwerking ging vertonen. Het lijmen is ondertussen helemaal vervangen door nieten. Dat doen ze al jaren en dat naar volle tevredenheid. Ongelukjes met de niethamers doen zich ook regelmatig voor. Elk jaar worden wel enkele vingers geraakt, maar ook lichaamsdelen als armen, benen en borstkas. Menig Viking liep tijdens de kermisdagen al eens met een kloppende vinger (goed in het verband verpakt) rond. In 2008 vond het meest hilarische nietjes-voorval plaats. Om aan de onderkant van een onderdeel een bloem te plaatsen, moest de wagenbouwer op de rug zijn niet-werk doen. Bij één van de laatste bloemen ging het mis en raakte het nietje behalve de bloem ook de boven- en onderlip van de nieter.

Vanaf het begin heeft de groep eigen bloemen gehad. In de loop der jaren op diverse plaatsen. Maar de laatste tijd bij de familie Stegers aan de Zieuwentse weg. Ook probeerden ze allerlei manieren uit om de bollen over te houden. Ook hebben ze wel eens alles verrot uit de kuil moeten halen, of uit de kelder van de voormalige zuivelfabriek. Ze hadden de bloembollen daar keurig weggepakt, echter net bij een kapot kelderraam, waardoor diverse malen regenwater binnenkwam. Resultaat: alles verrot. Ze hebben de laatste tijd een goede bewaarplaats, met vorstbescherming, gevonden in hun eigen kantine bij Geverinck, waar ze al vanaf het begin hun wagens hebben gebouwd. De Vikings denkt nog lang niet aan stoppen, ze beschikken over een vaste groep bouwers, plakkers, plukkers en zaterdag voor de kermis een groot aantal `nieters en aangevers`. Meedoen blijft belangrijker dan winnen, maar hoog eindigen is natuurlijk altijd mooi meegenomen. Maar de saamhorigheid en gemoedelijkheid staat hoog in ons vaandel.