Het betreft hier een uitbeelding van een sprookje welke zijn oorsprong vindt aan waterlelies, die ver weg in India in een oerwoud op een klein stil meer drijven. In dat oerwoud woonde een heks die zo lelijk was dat zij alleen ’s nachts te voorschijn durfde te komen. Tegen middernacht begon ze zo mooi te zingen dat het klonk alsof alle nachtegalen zich verenigd hadden. Ze zong zo mooi dat zelfs kikkers op instrumenten begonnen te spelen. ’s Nachts dansten ook de Maanfee en haar gevolg op het meer, die echter tegen de morgenstond weer verdwenen. De heks wilde graag enkele feeën in de ban van haar gezang hebben om de glans van de feeën en de kleur van hun haar op zichzelf over te brengen. Toen dit was gedaan doch de feeën desondanks nog rank en schoon waren, veranderde de heks ze in waterlelies.
Dit sprookje is in de diverse landen bekend en ook in ons land is het uitgebeeld in het sprookjespark “De Efteling”.