Historisch Archief Beltrum

Zoeken

Info Oet Alle Windstreken

Oet Alle

Windstreken

Info

Info Oet Alle Windstreken

Gebouwd van 1992 tot heden

Dat kriegt jullie toch nooit veur mekare, kreeg een groepje 15/16-jarige kameraden in 1992 van hun ouders te horen toen ze een wagenbouwgroep wilden oprichten. De bouwers van wagenbouwgroep Oet Alle Windstreken, kwam letterlijk uit alle windrichtingen. Ze kwamen van verschillende dorpen uit de buurt. Ze hadden bij diverse andere groepen al wagenbouwervaring opgedaan, maar wilden nu wel eens gezamenlijk bouwen. De scepsis van hun ouders bleek het benodigde extra duwtje in de rug te zijn.

 

Groepshistorie

In het voorjaar van 1992 werd door een groep van 9 personen gestart met de bouw van de eerste corsowagen in de schuur van de familie Pasman aan de Grolseweg. Het onderstel hadden ze in bruikleen van touwtrekvereniging Bisons. Op het onderstel werd een creatie gemaakt met als thema Windmolens. De bouwers liepen al snel tegen een praktisch probleem aan: de schuur was niet al te groot en de wagen zou er straks niet meer uit kunnen. Dus werden de planken boven de toegangsdeur doorgezaagd. Er kon nu iets hoger worden gebouwd. De bouwlocatie was in meerdere opzichten verre van ideaal. Tijdens het plakweekend was iedereen over de hele schuur verdeeld. In de varkenshokken werden de kontjes geknepen en in het fietsenhok de lijm op de bloemen gedaan. De kleine, benauwde ruimte maakte dat de instrijkers letterlijk high werden. Vier jaar werd er gebouwd aan de Grolseweg. Daarna verkaste de groep naar de familie Nijenhuis aan de Heelweg, daarvoor de bouwplaats van de Salomons. In 2000 verhuisde de groep naar de familie Klein Gunnewiek aan de Avesterweg, om vanwege ruimtegebrek in 2006 weer terug te keren naar Nijenhuis aan de Heelweg.

 

Ook de dahlia’s verhuisden regelmatig van de ene windstreek naar de andere. De knollen, die de groep had overgenomen van de gestopte Grolseweg, werden de eerste jaren gepoot naast de bouwlocatie. Vervolgens gingen de bloemen naar de familie Hanselman aan de Baksweg en deels naar een perceeltje in Haarlo. De bollen verhuisden daarop naar de Avesterweg om uiteindelijk te eindigen bij de bouwlocatie aan de Heelweg. Er is een jaar geweest, dat ze weinig omgekeken hebben naar de bollen. Toen het onkruid inmiddels vele malen hoger was dan de dahliaplanten, zijn ze met z’n allen op de knieën door het land gekropen om het onkruid te wieden

 

Waar ze in het begin nog gewoon aan een wagen begonnen te bouwen zonder een tekening, wordt tegenwoordig vooraf eerst een complete maquette op schaal gemaakt.
Oet Alle Windstreken denkt er naar eigen zeggen al vanaf hun eerste jaar over om te stoppen. Thijs: ‘Ieder jaar weer zeggen we tegen elkaar: waar zijn we aan begonnen, wat een gekkenwerk. We bouwen vaak of veel te zwaar of veel te klein of niet in verhouding. Toch wint de gezelligheid altijd en is de voldoening groot als we weer een wagen klaar hebben.’

Anekdotes

Als we de eerste jaren bloemen moesten leveren, hadden we gelijk een probleem. Geen van ons had namelijk een rijbewijs. Dus werd er een beroep gedaan op de ouders en vooral de moeder van Ruud Pasman. Of die toch neet effen tied had om met te veuren.
#
Tijdens het corso hebben al eens twee man van onze groep onder de wagen gezeten met een kratje bier. Onopgemerkt bleven ze echter niet; ze werden steeds luidruchtiger en verraden zich doordat er regelmatig straaltjes water over de weg liepen.
#
Eén van de bouwers was verantwoordelijk voor het trekkertje en het besturen ervan. Toen ze zondagmiddag uit het park moesten vertrekken, was hij het sleuteltje kwijt. Gelukkig lag deze maar twee kilometer verderop….

The Rising Klunt