Gebouwd van 1993 tot heden

Bij het bewonderen van het Lichtenvoordse bloemencorso viel het oog van Marietje Orriëns in 1992 op het bloemenbord van bejaardenhuis Antoniushove. Marietje – werkzaam in De Hassinkhof – bedacht zich geen moment: ‘Zoiets moeten wij met onze bewoners toch ook kunnen realiseren?’
Sinds 1993 dragen bewoners en vrijwilligers elk jaar hun steentje bij aan het Beltrumse corso!

Een bloemenbord maken. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, ondervonden de mensen van bejaardenhuis De Hassinkhof.
Jan Stapelbroek – bekend met het maken van een bloemenbord in Lichtenvoorde – bracht de nodige kennis en kunde mee, maar had niet alle benodigde materialen binnen handbereik. Her en der werden spullen bij elkaar geschooierd. ‘Allereerst een bord van twee bij drie meter, dat sterk genoeg moest zijn om een paar duizend dahlia’s te dragen.’ Marietje vervolgt: ‘Verder moesten we op zoek naar schragen, potjes, borden om de dahlia’s op te leggen en een groot stuk landbouwplastic om de vloer in de zaal te beschermen. Het hield maar niet op.’
Nadat de materialen waren verzameld, werden een ontwerp en een tekst bedacht. Marietje Orriëns: ‘De bewoners dachten hierover mee, waarna het voorstel door Suzan en Rob Mellink – de dochter en schoonzoon van Jan Stapelbroek – op papier werd uitgewerkt.’ Na een aantal maanden van voorbereiding presenteerde De Hassinkhof met de kermis van 1993 haar eerste bloemenbord getiteld: Hassinkhof zet de bloemetjes buiten.

Gezelligheid troef – Marietje vertelt dat het plakken ook in de jaren daarna altijd een erg gezellige en geslaagde bedoening is gebleven. De toon wordt al gezet wanneer op vrijdagavond vrijwilligers de zaal leeghalen en de vloerbedekking met plastic afdekken. ‘Dan wordt het grote bord in de zaal gelegd en het ontwerp van Rob en Suzan er op geplakt.’ Zaterdagmorgen zijn de vrijwilligers al vroeg present om alles in orde te brengen. ‘Om 10.00 uur staat voor de bewoners koffie met een soesje klaar, waarna we beginnen met de het kontjes kniepen. Om de inwendige mens te bedienen wordt er natuurlijk ook regelmatig een lekker glaasje en een hapje geserveerd.’
De Beltrumse bejaarden kregen de afgelopen jaren vanuit diverse hoeken bijstand tijdens hun bordbouwactiviteiten. Zo kwam het kermiscomité langs om de vorderingen te bekijken. Marietje: ‘Om de moed erin te houden hadden ze zelfs wat in de flesse meegebracht. Verder was er geestelijke bijstand verzorgd door Pastor Scholten.’ Na de middagpauze viert de gezelligheid hoogtij in het bejaardenhuis, wanneer volop wordt gezongen en meegedeind op de tonen van de Beltrumse corsopiratenzender.

Kalvende koe? – Nadat het bord met de afbeelding in de namiddag klaar is, gaat er een hoera door de zaal. ‘Vervolgens denk je even dat er in de buurt een koe moet kalven’, vertelt Marietje, ‘want vrijwilligers komen aanlopen met koeientouwen en knuppeltjes. Daarmee verplaatsen ze echter het bloemenbord naar de hal, zodat ook de achterkant van dahlia’s kan worden voorzien. Sommige vrijwilligers doen de ogen dicht; lukt het om het zware bord door de zaal naar de gang te krijgen? Als dat lukt volgt een tweede hoera en beginnen de vrijwilligers met goede moed aan de achterkant van het bloemenbord de dahlia’s te plakken.’ De volgende ochtend wordt het bord in de tuin geplaatst. Stevige palen houden het op de plek.

Veertien jaar lang nam Marietje samen met haar man Jan Orriëns en Jan en Marietje Stapelbroek, het voortouw voor het bloemenbord. In 2007 nam een groep vrijwilligers het stokje over. ‘Iedereen werkt nog altijd met veel plezier aan het bloemenbord. Ook omdat de bewoners van De Hassinkhof zich op deze manier érg betrokken voelen bij de wagenbouw en de kermis.’