Gebouwd van 1976 t/m 2015

Nadat Anton ten Have in 1975 schutterskoning van Beltrum werd, was het bijna vanzelfsprekend dat er door zijn Dorpsstraat het jaar erop een corsowagen zou worden gebouwd. De straat ging de uitdaging aan en verscheen in 1976 met de wagen Inti de Zonnegod der Inca’s aan de start. De eerste creatie van de Dorpsstraat haalde een vierde plek. Wat een binnenkomer! De jaren daarna scoorde de groep telkens één plekje hoger, om in 1979 met de wagen Bali Trimurti de hoogste prijs te veroveren. De Dorpsstraat had zich in korte tijd goed op de kaart gezet!

Groepshistorie

De groep, door de jaren heen bestaand uit zo’n 25 vaste bouwers, bouwde haar wagens altijd in de Dorpsstraat zelf. Tot het midden van de jaren tachtig werd gebouwd bij de familie Elshof. Begonnen werd in de grote schuur achter de woning. Naarmate de bouw vorderde, werd op het terrein tussen schuur en woning een tent gebouwd om voldoende ruimte te hebben. Nadat de familie Elshof haar woning en schuur hadden verkocht aan Leo en Lucy te Woerd, die er een sauna en schoonheidssalon wilden beginnen, moest de groep op zoek naar een nieuwe bouwlocatie. Die werd gevonden op het tegenover gelegen terrein van Jan Huls. Naast het naaiatelier werd door de bouwers in enkele zaterdagen tijd een grote tent geplaatst. Voordeel van het bouwen in een tent in de bebouwde kom is, dat er hoog kan worden gebouwd en er niet met opzetstukken hoeft te worden gewerkt. Na het corso werd de tent weer afgebroken en opgeslagen. Twee jaar later verhuisde de tent naar het weiland van Huls, direct naast de familie Hoitink. Door in een tent te bouwen, lukte het de groep Dorpsstraat altijd om in de straat te blijven bouwen. Het lukte niet om de dahlia’s altijd in de straat te houden. De eerste jaren zijn de dahlia’s verbouwd in het verloren perceeltje grond tussen Dorpsstraat, Kampstraat en Hassinkstraat, eigendom van dierenarts Rigter. Later verkasten de dahlia’s naar Familie Huinink aan de Waterdijk, Familie Koster aan de Ziewentseweg, Familie Hoitink aan de Avesterweg, Fam. Klein-Goldewijk aan de Heelweg, Familie Huls aan de Dorpsstraat, Familie Hoitink aan de Dorpsstraat, Familie Hanselman aan de Dorpsstraat en Dhr Hoffman aan de Poeldersdijk.

De wagenbouwgroep Dorpsstraat werd in de beginjaren hoofdzakelijk gevormd door bewoners van de straat. In de loop der jaren kwamen er via-via steeds meer leden van buiten de straat bij; vrienden van bewoners, kinderen van vrienden, ex-straatbewoners, maar ook bouwers op zoek naar een leuke groep. Ondanks de variëteit in bouwers is het Dorpsstraatgevoel nog altijd goed bewaard gebleven. Wat ook goed bewaard bleef, is de eigenheid van bouwen van de Dorpsstraat. In de beginjaren stortte de Dorpsstraat zich op specifieke thema’s, vaak uit de historie. De laatste decennia onderscheidt de groep zich door extremere en minder voor de hand liggende thema’s te presenteren. Dat de eindklassering daardoor achterblijft, nemen de bouwers graag voor lief. Ze willen anders zijn dan anderen; lekker creatief, minder regels, meer vrijheid. Anders bouwen dan anderen betekent ook anders ontwerpen. Enkele jaren maakte de groep een maquette die minutieus werd nagebouwd. Dat paste de vrije jongens van de Dorpsstraat niet zo. Het moest creatiever en losser. Dus werd de laatste jaren een ontwerptekening gemaakt en vervolgens gewoon begonnen met bouwen. Die bouw gebeurt bij de groep wel grondig. Bewegende delen bijvoorbeeld worden van tevoren altijd uit den treure getest. Resultaat was vaak dat het onderdeel tijdens het corso versleten bleek en het opgaf.

De creaties van de Dorpsstraat vallen niet iedereen in de smaak. Ook juryleden niet. Dat de bijzondere bouwwijze de jury echter ook kan aanspreken, bleek in 2004. Na klasseringen in de middenmoot en daaronder, werd met de wagen Lucifer geheel onverwachts de derde plaats gescoord. De verwondering werd nog groter, toen bleek dat de creatie ook door het publiek werd gewaardeerd; de Dorpsstraat sleepte de eerste publieksprijs in de wacht. De Dorpsstraat is een groep waar gezelligheid en saamhorigheid al sinds 1976 hoog in het vaandel staan. Om die gezelligheid een extra impuls te geven, wordt steevast nagepraat na elke bouwavond, elk jaar een eigen wagenbouwfeest gehouden en regelmatig geouwehoerd. Zo werd in 1997 de LEO-bokaal geïntroduceerd, inmiddels een begrip binnen de Beltrumse corsowereld. Van de kloten van de stier van de wagen Asjemenou – waarbij Loeki de leeuw als cowboy op een stier zat – werd een trofee gemaakt. De bokaal werd LEO gedoopt, waarbij LEO staat voor Lomp En Onbenullig. De trofee werd ieder jaar uitgereikt aan de wagenbouwer die de meest lompe en onbenullige actie uithaalde tijdens het wagenbouwseizoen. Aan elke LEO-actie worden punten toegekend, die op een scorelijst in de tent werden bijgehouden. Nadat de wagen op zaterdagavond of –nacht klaar was, werd door de voorzitter de winnaar van de bokaal bekend gemaakt. De eerste winnaar van de bokaal was Fons te Loeke. De LEO-bokaal werd de laatste jaren niet meer uitgereikt. Sterker nog, de bokaal is verdwenen.

Dorpsstraat startte met de wagenbouw in een tijd dat de concurrentie tussen de wagenbouwgroepen groot was. Een kijkje nemen in de keuken van een andere groep was uit den boze. De bouwers van de Dorpsstraat stonden altijd voor openheid tussen wagenbouwers. Samen bereiken groepen meer dan één groep alleen, luidt het credo van de bouwers. Om de openheid tussen de groepen te verbeteren, namen Sander Esselink van de Dorpsstraat en Jasper Klein Gunnewiek van de Toekomst in 2005 het voortouw voor het Kijkje in de keuken. Hierbij gaan alle wagenbouwgroepen bij één groep op visite en horen en zien ze hoe hier wordt gedacht en gewerkt. Het Kijkje in de keuken wordt elk jaar bij een andere wagenbouwgroep gehouden. Het wagenbouwevenement begon bij de Dorpsstraat omdat deze groep in 2005 dertig jaar bestond. In de tent was een soort expositie gemaakt met oude bouwtekeningen en een barretje. Het jaar daarop was de Toekomst aan de beurt. Vandaag de dag wordt er nog steeds in elkaars keuken gekeken en wordt tijdens de vergadering van de Bloemencommissie bepaald wie er komend jaar aan de beurt is. Soms een hele strijd; heel anders dan de strijd die vroeger woedde tussen groepen!