Gebouwd van 1975 tot heden

Anton Groot Kormelink is bouwer van het eerste uur. Hij vertelt: ‘We zijn in 1975 begonnen met wagenbouwen omdat in 1974 Wim te Bogt tot schutterskoning werd gekroond. Zoals normaal in die jaren werd hij gevraagd of onze straat – de Batenburgstraat – een corsowagen wilde bouwen. Die uitdaging zijn we maar aangegaan. De hele straat zegde toe om te helpen bij de bouw van de wagen. Qua arbeidskracht was alles geregeld. Nu de financiën nog. Om een wagen te kunnen bouwen waren toch de nodige centen nodig… Besloten werd om per gezin honderd gulden in te leggen.’

Groepshistorie

De eerste corsowagen werd gebouwd bij de familie Bonekamp. De koningswagen deed het goed; ze behaalde de zevende plek in het corso. Na dit succes hadden we de smaak te pakken en besloten we om door te gaan met de wagenbouw, vertelt Anton. Na drie jaar wagenbouwen had de groep echter moeite om genoeg mensen op de been te krijgen voor de bouw. Daarop besloten we om de groep uit te breiden met de Voslaan. Dat was een goede greep; we hadden voldoende mensen om een mooie wagen te bouwen. Met de toevoeging van de Voslaan werd de naam van de groep gewijzigd in Batenburgstraat-Voslaan. Anton Groot Kormelink: Drie jaar lang hebben we onder die naam corsowagens gebouwd. En niet onverdienstelijk, want in ons eerste jaar behaalden we de derde plek.

In drie jaar tijd twee groepsnamen. De bouwers van de Batenburgstraat zouden het nog bonter maken, want na drie jaar Batenburg-Voslaan werd de naam gewijzigd in Bonekamp. Anton: ‘Omdat er ook steeds meer mensen van buiten de Batenburgstraat en de Voslaan bij de groep kwamen, hebben we onze groepsnaam gewijzigd in de naam van onze bouwlocatie. Onder die naam hebben we nog negentien corsowagens gebouwd. In totaal reden van het erf van de familie Bonekamp 25 corsowagens. De eerste twee corsowagens bouwden we op de deel, daarna was een tent die aan de deel werd gebouwd de bouwlocatie.

De groep Bonekamp ging vaak voor gedurfde constructies. Anton: ‘De wagen getiteld Xerxes bijvoorbeeld. Je kon onder deze wagen doorlopen. Ook Luchtkastelen was een bijzondere wagen. Heel hoog in de lucht bevond zich een kasteel. Daaronder hadden we op z’n kop een boot gebouwd. In mijn ogen was dit de mooiste wagen die we ooit bouwden. Heel apart vind ik nog steeds de wagen Bulls Eye. Bij deze wagen hadden we een vrije overspanning gemaakt van zeven meter. Die constructie maakte dat we maar moeilijk het corsopark uitkwamen.’Drijvende krachten achter de wagenbouw van Bonenkamp waren naast Anton Groot Kormelink; Antoon Scharenborg, Jan Zeinstra, Theo Huurneman en Frans Geerdink. ‘Samen waren we ook verantwoordelijk voor de dahliateelt. In mei poten we samen de knollen en eind oktober haalden we ze weer uit de grond. Hard werken, maar wel gezellig. Onze dahlia’s hadden trouwens een flink Scharenborg-gehalte. We teelden namelijk bij de familie Scharenborg aan ’t Halte en later bij loonwerker Scharenborg aan de Bultemansweg.’

‘t Hulzink

In 2000 gaf de oude garde het roer over aan de jongeren binnen de groep. Gebouwd werd voortaan bij de familie Hulzink. Tegelijk werd de naam Bonekamp gewijzigd in ’t Hulzink. Verschillende oudgedienden binnen de groep grepen het moment aan om af te zwaaien. Remy Orriëns: ‘We waren in 2000 met een relatief klein clubje over en besloten er met z’n allen flink de schouders onder te zetten. Het eerste jaar telden we 35 helpers. Tien jaar later zijn het er 55. Drijvende krachten achter de wagen waren naast enkele oudgedienden van de groep Bonekamp de jongeren Jeroen Huurneman, Ivo Spilman, Wouter Wilderink en ik.’ De wagenbouwgroep vervolgde de bouwkoers die de groep Bonekamp al had ingezet. Remy: ‘In februari vergaderen we over de wagen die we dat jaar willen bouwen. Er wordt een idee gekozen en vervolgens een maquette gemaakt. Nadat de knollen in de grond zitten, beginnen we met bouwen. Midden juli zetten we het raamwerk al in het papier, om een idee te krijgen van het bouwresultaat. Waar nodig schaven we hier en daar dan nog wat bij. Wanneer alles ons zint, maken we de wagen klaar voor het laatste weekend. Dan wordt er met man en macht geplakt. Opvallend aan onze bouwwijze is dat we – net als Bonekamp – anders willen zijn dan de andere groepen. Soms resulteert dat in een wagen die nog maar net door de straten van het dorp kan. In onze ogen zijn dat de toppertjes; je moet bouwen wat je kunt.’ Remy denkt even na. Dan verschijnt een glimlach op zijn gezicht. ‘Als jonge garde wagenbouwers stelden we ons in 2000 wel een heel duidelijk doel: we wilden nog een keer eerste worden. De oude wagenbouwers praatten namelijk altijd over vroeger en hoe mooi het was om de eerste plek te veroveren. Dat wilden wij ook.’ Maar het is er nooit van gekomen.

Dynamite

In 2012…