Gebouwd van 1961 t/m 1970

De familie Pierik, smid Bernard Pierik aan de Grolseweg, had al enige ervaring met het bouwen van versierde wagens. In 1923 bij de allegorische optocht t.g.v. het 25 jarig ambtsjubileum van Koningin Wilhelmina, had Tone Pierik samen met collega smeden en de knechten al een wagen gebouwd. Ook werd er altijd bij Pierik(K131), zijnde de parochiegrens een ereboog gebouwd als er weer een Neomist werd ingehaald. In de 50-er jaren waren er ook hier veel priesterwijdingen. Ook in 1960, bij de viering van 15 jaar bevrijding werd er door Bernard Pierik, knechten en enkelen uit de buurt een wagen gebouwd. Ook werden er jaarlijks kinderwagentjes gebouwd.
Toen in 1961 dan ook echt met een corso werd begonnen, was Pierik van de partij.

Bernard Pierik was een techneut en een perfectionist. Maanden van tevoren bedacht hij een onderwerp en een ontwerp. En ruim een week (of twee) voor de kermis begon hij samen met o.a. Henk Reijerink alle materialen te maken. Op een gegeven moment was alles bij de hand en werd het ontwerp “opgebouwd”. Dit proces verliep razendsnel. Dan kwamen ook meer mensen aan bod, zoals zwager Jan Nijenhuis en buurtgenoten. Ook kreeg men hulp van wagenbouw ’families’ uit Lichtenvoorde, zoals bijvoorbeeld de Boschlaan. De laatste dag voor de kermis was het dan ook volle bak bij Pierik.

De technieken waarmee de bloemen werden verwerkt waren divers: bloemen werden met hun steel door het gaas gehaald, vastgespijkerd en ook geplakt. De meisjes werden door pa niet alleen bij het plukken van de bloemen betrokken, maar ook met de catering belast.

Al vrij snel had de familie Pierik een groot aantal dahlia’s bij huis en vanaf augustus werden de kinderen het veld ingestuurd om de slechte bloemen er uit te halen. Ook haalden we bloemen in Lichtenvoorde. En bij het corso in Lichtenvoorde kregen zij dan Pieriks bloemen. En als het echt nodig was gingen we ook langs de deur om bloemen te regelen.

Daarnaast moest een versierde wagen tot in detail foutloos afgewerkt zijn. Hoe belangrijk mijn vader originaliteit en aandacht voor details vond, bleek na de bekendmaking van de prijzen. Als hij het niet met de jury eens was, volgden er hele discussies met Henk Reijerink en Jan Kok. Hoe zo’n discussie ook eindigde, het jaar erop werd er altijd weer met veel enthousiasme een wagen gebouwd.

Het wagenbouwen door familie Pierik eindigde in 1971, na het overlijden van Bernard Pierik. De liefde voor de versierde wagens is wel in de familie gebleven, die is overgegaan op zijn kleinzoon Rudi, maar toen heette het al lang niet meer “versierde wagens” maar sprak men over het Beltrumse bloemencorso.