Al 24 jaar reed hij aan u voorbij; de corsowagen van de Losse Flodders. In al die jaren is het principe hetzelfde gebleven. Een stevig onderstel met daarop van betonijzer gevlochten figuren, voorzien van gaas en kranten en afgewerkt met kleurige dahliabloemen. Ieder jaar is het weer een hele strijd om zover te komen; nattigheid, slechte bloemen, te weinig bloemen, financiële perikelen, factor tijd, begaanbaarheid parcours (laaghangende takken en drempels), sponsering, enz.
De positieve sfeer en teamgeest, die zorgt voor een muur van onverzettelijkheid, en daarbij ons motto “Zit niet te draken” houdt ons op de been. Dus voor de vijfentwintigste keer rijdt hij hier weer!