Sprookje uit de speelgoed wereld.
Bij het maken van het soldaatje kwam de speelgoedmaker tin tekort, zodat het soldaatje maar één been kreeg.
Tussen het speelgoed bevindt zich ook een danseresje waarop het soldaatje smoorverliefd wordt. Vooral de zilveren ster, die het danseresje bij zich draagt vindt hij mooi.
Ook bevindt zich bij het speelgoed een tabakspot, waaruit bij openen een duveltje springt om de mensen te laten schrikken.
Het duveltje wordt jaloers als hij bemerkt, dat het tinnen soldaatje verliefd is op het danseresje. Maar helaas valt het soldaatje op een gegeven moment uit het raam en dreigt te verdrinken in het riool.
Gelukkig zijn er een paar kinderen, die een bootje van papier voor het soldaatje vouwen, zodat hij nog kan varen.
Maar helaas gaat dit ook niet goed en het soldaatje zinkt naar de bodem van een rivier.
En alsof dat nog niet genoeg was, kwam er op dat ogenblik net een vis voorbij zwemmen. Die sperde zijn bek wijd open en in één grote hap slokte hij het soldaatje op.
Via deze vis belandt hij uiteindelijk toch weer bij het speelgoed met het danseresje.
Het jongetje, dat altijd met het speelgoed speelt, vindt dat het speelgoed stinkt naar vis en gooit het tinnen soldaatje samen met het danseresje in een vuur.
De volgende morgen vond de moeder van het jongetje tussen de as een klein hart van tin en een zilveren ster, die door de hitte van het vuur aan elkaar gesmolten waren.