Ze kunnen niet met, maar ook niet zonder elkaar.
Wat zouden de hoeders van het water en de afgezanten van het vuur zijn, zonder de aarde hun bakermat? Maar teveel water vermengd met aarde wordt drijfzand, terwijl een groot vuur de aarde verschroeid.

Hoe zouden vuur en water kunnen bestaan zonder lucht, die het vuur aanwakkert en helder laat branden en het water het leven geeft, het doordringt, en beroert, het woelt tot beukende golven en dan weer weg trekt. Maar waterdamp maakt de lucht zwaar, zwanger van regen en onweer, dat het vuur angstig maakt, bang als ze is, gedoofd te worden door regen en wind.
Het vuur dat om zich heen grijpt, zich probeert op te bouwen, zodat het het water kan verdampen, de lucht van haar zuurstof kan ontnemen en kan blijven branden.

De creaturen van de mens en hijzelf verwoest door een tornado, getroffen door een tropische onweersbui. De wind die de aarde eerst dodelijk verwonde en later weer liefelijk streelt, als was er niets gebeurd.

Een gevecht tegen elkaar, een liefde-haat verhouding, nooit wetend welk element de vijand is, welke een vriend. Een gevecht dat al eeuwen duurt en nog eeuwen zonder winnaar zal blijven.