Voor velen begint ’s nachts pas het leven. Dit is ook voor de Maanfee met haar sterrenelfjes het geval. Rond middernacht daalt zij met haar sterren op de aarde om te gaan dansen op het water van het meer. Maar ze zijn niet de enigsten die dan wakker zijn, ook de oude heks begint dan met een wonderbare stem te zingen.
Op de melodie der verlokkende stem van de heks dansen zij lieftallig zonder ophouden en spelen tot het ochtendgloren. Totdat de Maanfee een teken geeft dat het feest ten einde is. Twee elfjes blijven doordansen. De rampzaalige tover van het gezang heeft hen behekst. Het wordt licht en de Maanfee heeft zich met haar gevolg reeds teruggetrokken. Uit nijd omdat de kleine elfjes hun schoonheid toch behielden, verandert de heks hen in waterlelies, die op hun grote bladeren verlaten op het water blijven drijven.